ของหายตะพายบาป หมายถึง (สํา) น. ของหายหรือเข้าใจว่าหายแล้วเที่ยวโทษผู้อื่น.
น. ของที่ไม่แข็งมีลักษณะไหลได้อย่างนํ้า; (วิทยา) สถานะหนึ่งของสสารซึ่งมีปริมาตรคงตัวแต่รูปร่างเปลี่ยนไปได้ตามภาชนะที่รองรับ, สถานะระหว่างแก๊สกับของแข็ง.
น. อาหารแห้งที่เก็บไว้กินได้นาน, เสบียงกรัง.
(วิทยา) น. สสารซึ่งมีรูปร่างเปลี่ยนไปได้ตามภาชนะที่รองรับได้แก่ ของเหลวและแก๊ส.
น. ของที่ผู้น้อยนําไปให้ผู้ใหญ่ เพื่อแสดงความคารวะในบางโอกาส; เครื่องเซ่น.
น. เครื่องจักสานสําหรับใส่ปลา ปู เป็นต้น รูปคล้ายตะกร้าปากแคบอย่างคอหม้อดิน ก้นสี่เหลี่ยมจัตุรัส มีขนาดต่าง ๆ.
ก. ติดอยู่.
(กลอน) ก. ขัดข้อง, ติดขัด.